Vader en zoon op StrijpS
Ik kan intens genieten van het fotograferen van mensen en soms zijn dat ontmoetingen die ik nooit meer vergeet. Mijn fotosessie van Ad en zijn zoon Adje voor de Betekenisweek heeft op mij diepe indruk gemaakt.
Ad en Adje wonen al ruim 6 jaar met zijn tweeën. Na de scheiding is Adje bij zijn vader komen wonen en sindsdien zijn ze er voor elkaar. Toen Ad een paar jaar geleden kanker kreeg was het Adje die hem er doorheen heeft gesleept. Vier jaar later is er bij Ad wederom kanker vastgesteld, hij heeft 2 tumoren in zijn hoofd en is daardoor aan zijn rechteroog blind. Zijn rijbewijs heeft hij moeten inleveren, waardoor hij zijn werk als vrachtwagenchauffeur niet meer kan doen.
Dat dit heftig is, staat als een paal boven water. En Ad wilde niets liever dan zijn zoon laten weten hoeveel waardering hij heeft voor het feit dat Adje er voor hem is. Als er boodschappen gedaan moeten worden, dan gaat Adje mee. Als hij naar het ziekenhuis moet, dan is Adje daarbij.
Ad realiseert zich heel goed, dat dat niet niets is voor een jongen van 17. Het is ook Adje die zegt dat hij moet blijven vechten.
Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is de band tussen vader er zoon. De galgenhumor die ze samen hebben bezorgde mij letterlijk pijn in mijn kaken van het lachen (en een enkele bewogen foto). Dit is hun manier om te dealen met deze heftige situatie. En ik kan daar alleen maar respect voor opbrengen!
Lieve Ad, wat ben jij een geweldige man. Je hebt een fantastische zoon groot gebracht, dat is iets om trots op te zijn. Deze fotosessie (en jullie) ga ik nooit vergeten!
